พิพัฒน์ บริบูรณ์ แต่งเพลงผู้ใหญ่ลีให้เมีย ศักดิ์ศรี ศรีอักษร ร้องในการตระเวณแสดง
เนื้อเพลงไม่กี่บันทัด แต่คุณค่าท่วมงานเขียนของกฤษณา อโศกสิ้นทั้งหมดรวมกัน
เนื้อเพลงพูดถึงการเมืองและความเจริญท้องถิ่น ที่ไม่มีใครรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
สักแต่รับคำสั่งจากส่วนกลางที่สั่งให้เลี้ยงสุกร
ชาวบ้านไม่รู้ถามว่าสุกรคืออะไร ผู้ใหญ่บ้านก็ตอบว่า หมาน่อยงัยหล่ะ....5555
จากนั้นก็ล้อผู้ใหญ่ว่า ใส่แว่นกันแดด นึกว่าฟ้ามือ ฝนจะตก
ถอดแว่น ฟ้าก็แจ้ง ฟ้าแจ้งจางปาง
เนื้อหาเพียงเท่านี้ กลายเป็นหมุดกาลเวลา บ่งบอกสังคมไทยที่ชัดเจนว่า
ผลพวงของความเจริญ กระทบวิถีชาวบ้านอย่างไร
ส่วนกฤษณา เธอแต่งได้แค่ เพื่อนพาเพื่อนมาเจอผัว แล้วผัวเอาเพื่อน เพื่อนจะทำอย่างไร
เนื่อเรื่องแค่นี้ มันไม่ได้สะท้อนอะไรเลย นอกจากระดับสมองของคนแต่ง
แถมแต่งได้เป็นครึ่งค่อนโหล....เออ ชีวิตนี้ เห็นแค่ระหว่างหัวเข่าไปถึงสะดือเท่านั้นเอง
ศิลปินแห่งชาติเชียวนะท่าน